Hamaratlık belası

Mutfaktan mis gibi kokular geliyor. Ellerim dert görmesin. Biber dolması pişiriyorum.:p Sabah erkenden güne başladık yine. Haftanın ilk günü de tuhaf oluyor. Haftasonunun tüm dağınıklığıyla karşı karşıya kalmak hiç hoşuma gitmiyor. Okunmuş gazeteler, su bardakları vs. ortalıkta oluyor. Neyseki herşeyi hallettim oturuyorum şimdi. Aslında ders çalışmam lazım, perşembe finaller var ama bir türlü başlayamıyorum. Birşeylere başlamak hep zor geliyor bana. Başladıktan sonrası daha keyifli oluyor. Az evvel camdan baktım derin derin nefes aldım. Tam karşımızda bahçeli bir ev var ve bir teyze ben ne zaman çıksam orada oluyor. Her zaman bir ilere bir geri yürüyor uzun balkonunda. Arada bana bakıyor ama ben çaktırmadan izliyorum onu. Bugün bana el salladı oradan ama ben anlayamadım bana mı bir başkasına mı olduğunu. Ben de el salladım. Öyle bir şey yaşadık işte. Burada hiç komşumuz yok. Daha doğrusu apartmanda bizden başka yaşayan var mı onu bile bilmiyoruz. Sadece apartman görevlisini görüyoruz o kadar. Ama bu ev ilk gözağrım. Tabiki çocukluğumun geçtiği ev ayrı bir duygu hissettiriyor. Fakat buraya gelinliğimle girdim, her köşesini ben temizledim. İstediğim gibi yerleştirdim. Sanki yıllardır burada yaşıyormuş gibi hissediyorum. İnsan heryere kolay alışamıyor. Ama kendi yuvası olunca çok seviliyor demekki...