Şundan emin oldum ki İstanbul'da bir yerden bir yere gitmek kadar zor birşey yokmuş.
Haftasonum rezil oldu. Çocukluk arkadaşımın bebeğinin mevlütüne gittiğimde çoktan bitmiş ve yemek faslına geçilmişti. Gerçi yollarda perişan olduğumdan çok acıkmıştım. Mevlüt dinleyecek halim de kalmamıştı zaten. :) Yol toplam 5 saat sürdüğünden evde çok vakit geçiremedim ama minik Nazlı Berra kızın bol bol resimlerini çektim. Hemen resimlerden birini de yayınladım. Şimdi evdeyim. Var mısın? Yok musun? yarışmasını izliyoruz. Ayaklarımı uzattım dinleniyorum. Eşim ıhlamurunu içiyor. Yanında bal da var tabi. Yazık ona köh köh öksürüyor. :( 2 gündür yemek yaptırmıyor, pizzayla besleniyoruz. Bu arada yarışmacı 76000 ytl ye varım dedi. :p Oy oy hayatta herşeye varız da farkında değiliz. Neyse. Burnum üşüdü. Uykum gelmeye başlıyor. Yarın 12 hatta 1' e kadar uyumayı düşünüyorum. Bütün haftanın yorgunluğu çatır çatır çıksın.
skip to main |
skip to sidebar
Davranış Bilimleri öğrencisi ve taze bir ev hanımı olarak hayatımın en özel, en mutlu ve en hüzünlü anlarını paylaşıyorum. Hayata kendi penceremden bakmayı seviyorum.
1 comment:
oyy ooy Bizim mevlüdümüzede gelirlermiş fedakar insan seni ve eşin i çok sebiyorum seni seviyorum çocukluk arkadaşım olduğun için eşinimi niye seviyorum seni bize yolladığı için onca uzaklığa rağmen ... :)
Post a Comment