hayattaki tek gerçek

Evet hayattaki en gerçek şey ölüm. İlk defa bu kadar yakın hissettim ölümü. 3 yıl önce hala unutamadığım bitanecik dedem benim kollarımda vefat etmişti fakat defnini görmemiştim. 2 gün önce babanemizi kaybettik. Defnedilirken gördüğüm ilk kişi. O an herşeyden nefret ettim. Aklınıza gelecek herşeyden. Ne kadar yalan bir dünyada yaşıyoruz. Hep bu dünya hep bu dünya diye diye öleceğiz bir gün. Bu aralar bu sebepten dolayı pek iyi sayılmam. Hep gözümün önünde. Hayat kalan için hala hoş. Malesef. Bir de eşimin ağlamalarına dayanamadım galiba. Biraz da o etkiledi beni. Kefen satın almaya gidip geldikten sonra bana dönüp: ''Gelinlik kumaş da, kefen de aynı yerde satılıyor.'' deyince farklı hislere büründüm. Üzerimdeki kıyafetim, en sevdiğim takılarım, evimin eşyaları ve en sevdiklerim... Hepsi fani. Mesela 4 gün eşim yok. Evde yalnızım. Ne yemek pişirmek istiyorum, ne çay demlemek. Herşey sevilenle güzel, hoş. Gerisi yalan. Nihayetinde 5 metre beze sarıp toprağa verecekler cismini. Bir de dişlerin takmaysa onu bile çok görüp, çıkarıp baş ucuna bırakacaklar.
...

Ya zamanindan cok erken gelirim

Ya zamanindan cok erken gelirim
Dunyaya geldigim gibi,
Ya zamanindan cok gec ,
Seni sevdigim gibi

Mutluluga hep gec kalirim
Hep erken giderim mutsuzluga
Ya hersey bitmistir coktan
Ya hicbir sey baslamamis.

Oyle bir zamanina geldimki yasamin
Olume erken sevgiye gec,
Yine gecikmisim bagisla sevgilim
Sevgiye on kala olume bes!
Aziz Nesin