hayattaki tek gerçek

Evet hayattaki en gerçek şey ölüm. İlk defa bu kadar yakın hissettim ölümü. 3 yıl önce hala unutamadığım bitanecik dedem benim kollarımda vefat etmişti fakat defnini görmemiştim. 2 gün önce babanemizi kaybettik. Defnedilirken gördüğüm ilk kişi. O an herşeyden nefret ettim. Aklınıza gelecek herşeyden. Ne kadar yalan bir dünyada yaşıyoruz. Hep bu dünya hep bu dünya diye diye öleceğiz bir gün. Bu aralar bu sebepten dolayı pek iyi sayılmam. Hep gözümün önünde. Hayat kalan için hala hoş. Malesef. Bir de eşimin ağlamalarına dayanamadım galiba. Biraz da o etkiledi beni. Kefen satın almaya gidip geldikten sonra bana dönüp: ''Gelinlik kumaş da, kefen de aynı yerde satılıyor.'' deyince farklı hislere büründüm. Üzerimdeki kıyafetim, en sevdiğim takılarım, evimin eşyaları ve en sevdiklerim... Hepsi fani. Mesela 4 gün eşim yok. Evde yalnızım. Ne yemek pişirmek istiyorum, ne çay demlemek. Herşey sevilenle güzel, hoş. Gerisi yalan. Nihayetinde 5 metre beze sarıp toprağa verecekler cismini. Bir de dişlerin takmaysa onu bile çok görüp, çıkarıp baş ucuna bırakacaklar.
...